PARALOS

- Cieszę się, że mam taką fajną mamę, Sylwię
- a ja się cieszę, że mam takiego fajnego syna, Nikodemka
- no, ale masz przecież jeszcze jednego syna....
- tak, Natanielka
- no, ale on dziwnie mówi, nie umie mówić jak my, dlatego musi chodzić do logopedy, a logopeda jest w Jastrzębiu, tak fajna mamo?
- tak, fajny synu 

Taki dialog w drodze do przedszkola wywiązał się między mamą a synem Nikodemem.. 

Tak, Nataniel dziwnie mówi, nie umie "po naszemu" jeszcze mówić, ale staramy się mu pomóc pani Marianna, lodopedka z Jastrzębia, również się stara i nawet, wbrew przekonaniu, że Natek to chyba nigdy już "po polsku" się z nami nie skomunikuje, coś mu wychodzi.

Nie jest to płynne, nie jest to super zrozumiałe, pojawiają się duże deficyty, zamiana głosek, zamiana sylab, ale stara się, a to najważniejsze.
Natek, powiedz: PA
-pa
RA
-ra
SOL
-los....
no, co zrobić, "PARALOS"... a niech będzie, zawsze to lepsze, niż wszechobecne do tej pory, "DEEEE" :)

Niektórzy to się ustawili

Tak.... moja mama to się potrafi ustawić... 

Nie żebym miał coś przeciw, absolutnie. Moim nowym hobby jest bowiem zmywanie ręczne naczyń (nie tam jakaś łatwizna: wkładanie do zmywarki, której zresztą nie posiadamy póki co, bo po co, skoro jestem ja!). 

Tak więc, gdy tylko zobaczę, że w komorze zlewu znajduje się spora ilość wody z płynem, od razu biorę się do pracy... ale to takim tempem, że nawet czasu na przyniesienie krzesełka, żeby mi nieco wygodniej było, czasu nie mam, nie wspominając nawet o zakasaniu rękawów. Jak widać, nie każdy, kto "piere" się do roboty, zakasuje rękawki :P 

I żeby nie było, wcale nie robię tego byle jak. Po uprzednim umyciu każdego naczynia i włożeniu go do drugiej, pustej komory zlewu, przekładam wszystko z powrotem do komory z płynem i czynność, wdzięcznie nazwaną "myciem garów", rozpoczynam od nowa. To jeszcze nie koniec.... co by mama była w 100% zadowolona, robię to wszystko TRZY RAZY, póki rodzicielka nie zainterweniuje i nie zacznie spłukiwać umytych przeze mnie naczyń (oglądając, czy wszystko ładnie umyłem.. :))

Jestem pracowitym i dokładnym pomywaczem. Żadna praca nie hańbi przecież, a jeśli mama w czasie, gdy kątem oka sprawdza, czy robię to dobrze (robi to niezdarnie, bo ja doskonale wiem, że mnie obserwuje...) i udaje, że niby czyta jakiś przepis z książki kucharskiej tuż nad moją głową :P, może chwilę rękoma nic nie robić, to dlaczegóż by jej tego nie ułatwić?